Τρίτη 28 Απριλίου 2009

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΗΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΗΣ +ΜΟΝΑΧΗΣ ΜΑΚΑΡΙΑΣ ΔΕΣΥΠΡΗ (1911-1999)

"...Ας είναι ή Ουράνια ζωή σου. Μητέρα Μακαρία, αγγελική, ό­πως και ή επίγεια βιοτή σου και ή 'Αγία Ευχή σου πού «χάρισε στην Οικουμενική "Ορθοδοξία τον Μεγαλομάρτυρα Άγιο Εφραίμ » πάντα να μας εύλογη, να μάς συγχωρεί και να μας αξιώσει της Επουρανίου Βασιλείας. "Αμήν.

Αιωνία Σου ή μνήμη.
Πολυσέβαστη και Πεφιλημένη Μητέρα μας.

Εις τα πνευματικά μου τέκνα τάς Μοναχάς



Υπερήφανος Μοναχός δένδρον άριζον και ου μη φέρη προσβολήν

άνεμου. Και ωσάν ή

σαπουνόφουσκα μόλις ραγείσα

αφανίζεται· ούτω και ή μνήμη

του υπερήφανου μετά θάνατον

αφανίζεται. Και όπως ή προσευχή

του ταπεινού κάμπτη τον Θεόν,

τοιοτοτρόπως και ή προσευχή του

υπερήφανου παροργίζη τον Ύψιστον

αγαπητά μου τέκνα και

θυγατέρες μου εν Κυρίω.

Αγαπήσατε τας ύβρεις και

ατιμίας, τας ταπεινώσεις και

εξουδενώσεις και εξουδενώσεις

ίνα ο Κύριος σας συναριθμήση

εν τω χορώ των Μονα­ζόντων

και των Μαρτύρων αγαπήσατε τας ύβρεις· τας ατιμί­ας

μετά λογισμού ταπεινού και

να πιστεύσητε ότι ουδέν είστε

και όταν αυτό πιστεύσητε

εντός σας, τότε ο Κύριος θα

ελεήση τεκνίον μου την

καρδίαν σου και θα σωθήτε

παιδιά μου δια της

ευλογη­μένης ταπεινώσεως".


ή μητέρα σας Μακαριά Μοναχή

έγραφον εν τω κελλίω μου 12-8-64

Συνέντευξη του Κ. Ζουράρι για ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

Κύριε Ζουράρι, στα σχέδιά σας, υπάρχει η έκδοση κάποιου βιβλίου;

-«Κυκλοφόρησε ήδη ο "Μακρυγιάννης". Πρόκειται για μία σειρά μαθημάτων που είχα κάνει πριν 4 χρόνια στον εκδοτικό οίκο "Αρμός". Είναι μια μελέτη πάνω στα «"Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη" - του άρχοντα των Γραμμάτων. Ο Σεφέρης θεωρεί ότι μετά τους τραγωδούς είναι ο μεγαλύτερος Έλληνας πεζογράφος όλων των εποχών. Είναι ο μεγαλύτερος υ φ ο λ ό γ ο ς των τελευταίων χρόνων, συμπληρώνω εγώ, μιας και η γραφή του ήταν φωνητική. Στο βιβλίο αυτό κάνω μια παράλληλη ανάγνωση με το Θουκυδίδη, την "Ιλιάδα", τους πατέρες της εκκλησίας, το δημοτικό τραγούδι και τον "Ερωτόκριτο" του Β. Κορνάρου. Βλέπεις ότι στο Μακρυγιάννη επαναλαμβάνονται σχήματα του Θουκυδίδη, αν και αυτός γράφει κυνηγημένος από τους Τούρκους μέσα στη φτώχια την καταραμένη και εντελώς αγράμματος!».

ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ: Η ΘΡΑΚΙΚΗ ΑΙΧΜΗ

Κώστας Ζουράρις
Πολιτειολόγος

Σεβασμιότατε, Θρακιώτισσες και Θράκες και κόποι Έλληνες και Ελληνίδες, οπλισμένοι και λιγότερο οπλισμένοι, άοπλοι και ένοπλοι, είναι ολοφάνερο, ότι αυτή τη στιγμή, σήμερα, συμμετέχουμε σε μία μεγάλη χαρά, γιατί δείχνει (<<ενδέχεται>>, θα έλεγε ο Αριστοτέλης) να επιστρέφουμε στον εαυτό μας. Το ότι επιστρέφουμε στον εαυτό μας, το βλέπουμε άλλωστε από τον συνωστισμό του πολιτικού συστήματος, το οποίο σπεύδει. Το κομματικό σύστημα στην Ελλάδα είναι τρικομματικό, όπως ξέρετε δεξιό, αριστερό, κέντρο και, όπως θα έλεγε και ο Καβάφης, <<βλάπτουν και οι τρεις εξίσου τη Συρία>>. Έχουν όμως μία μεγάλη ικανότητα. Έχουν καλή μύτη. Το γεγονός ότι συνωστίζονται - εν μέτρω βεβαίως - αυτή τη στιγμή σε μία πόλη, της οποίας πριν δέκα λεπτά αγνοούσαν ακόμη και την ύπαρξή της, είναι πολύ ευχάριστο, γιατί, όπως έλεγε o Μακρυγιάννης, <<εμείς οι Έλληνες πάντοτε λίγοι υπήρξαμε και μένει και μια μαγιά όταν σφάζουν όλοι>>. Επομένως μας χρειάζονται όλοι και χρειαζόμαστε όλους εξίσου και τους ευλαβούμαστε όλους εξίσου, δηλαδή και τους πολιτικούς μας, οι οποίοι είναι οι μόνιμοι εκπρόσωποί μας. Πότε - πότε, βεβαίως, τους κοροϊδεύουμε, μέσα από τη μεγάλη παράδοση του Ιωάννη Χρυσοστόμου και του Αριστοφάνη.
Θα σας μιλήσω για τις δυσλειτουργίες. Το είπα αυτό έτσι, για να κάνω τον επιστήμονα. H λέξη <<δυσλειτουργία>> είναι κακόηχη λέξη στα ελληνικά. Θα σάς δείξω δυο πράγματα βιαστικά, για να προχωρήσουμε στα ουσιώδη.
Για ποιόν λόγο φτάσαμε στα σημερινά, ελεγχόμενα ακόμη, χάλια μας; Είναι χάλια, άλλα είναι ακόμη υπό ελέγχον. Πρέπει να καταλάβουμε δύο πράγματα ήρεμα: ότι από τότε που υπάρχει αυτό το βαυαρικό κρατίδιο, από το 1829-30 περίπου, αυτό το πράγμα που λέγεται ελληνικό κράτος και όλοι εμείς μαζί, τα μέλη της ελλαδικής Ελλάδας, ουσιαστικά αποτελούμε ένα κράτος μονίμως νικημένο, υπό επιτήρηση και ουσιαστικά υπό χειραγώγηση. Αυτό που λέμε, <<από τις προστάτιδες δυνάμεις>>. Αυτό το πράγμα όλοι υπηρετήσαμε, όσοι μάλιστα έχουν ζήσει και τον Εμφύλιο. Εγώ π.χ. υπηρέτησα, ξέρετε, εδώ. Πώς έμαθα εξάλλου για τη Θράκη; Ως αστός, από αστική καταγωγή, αποκλειόταν να ξέρω για τη Θράκη! Όμως, από σύμπτωση, τόφερε η τύχη και υπηρέτησα, ως εν ενεργεία δρών κομμουνιστής, στις Φέρες και μετά στον Ερυθροπόταμο. Προσέξτε ήδη το σχήμα: Μια ορισμένη αστική τάξη, προύχοντες του κεντρικού κρατιδίου των Αθηνών, στέλνει έναν εν ενεργεία προδότη, να φυλάξει τα σύνορα! Βλέπετε ήδη το πρώτο οξύμωρον, για να δείτε ακριβώς τι φταίει και φτάσαμε στο σημερινό ελεγχόμενο χάλι μας.
Και πάμε στο δεύτερο στοιχείο: Θέλω να ξέρετε, ότι όλη μου ουσιαστικά την εργασία και τη σταδιοδρομία την έχω κάνει έξω, σ' ένα τέως κεντρικό ιμπεριαλιστικό σύστημα, και ουσιαστικά κατάλαβα σιγά - σιγά τι έκανα. Αντιστεκόμουν όσο γινόταν, αλλά δεν γίνεται και τίποτε όπως ξέρετε... Στο δικό μου πανεπιστήμιο, παρήγαγα, μαζί με τους άλλους, αριστερούς γενίτσαρους για το γαλλικό ιμπεριαλιστικό υποσύστημα. Όταν έχεις μία κοινωνία που δεν πιστεύει πια στον εαυτό της, δεν είναι ανοικτή στον ορίζοντα. Εμείς οι Έλληνες υπήρξαμε πάντοτε μία οικουμενική κοινωνία, όχι κλεισμένη στον εαυτό μας, αλλά με την αρχοντιά του διαβάτη και του οδίτη και όχι του μίζερου τεχνοκράτη και του μικρονοικοκύρη. Δεν είμαστε εμείς προτεστάντες, δεν είμαστε εμείς καθολικοί - παπικοί, για να μη χρησιμοποιήσω κάποιον άλλο όρο. Το δεύτερο στοιχείο, λοιπόν, της δυσλειτουργίας μας είναι η συλλογική ήττα αυτό που λένε κακόπιστα οι <<διανοούμενοι>> από την Τουρκοκρατία και μετά. Εμείς, οι άνθρωποι των γραμμάτων, οι λόγιοι, θα το πούμε πιο σωστά. (Διότι, πρέπει να ξέρετε, η λέξη <<διανοούμενος>>,στήν ελληνική αρχοντική παράδοση, είναι σχετλιαστική. Είναι για πέταμα. Λέει ο Γρηγόριος Παλαμάς: <<Ημείς οι τα θεία πάσχοντες και ου διανοούμενοι>>. Διανοούμενος σημαίνει, αυτός που μαζεύει στο μίζερο μυαλό του την αλαζονεία και την πτωχαλαζονεία του, πιστεύοντας ότι με το μυαλουδάκι του μπορεί να ελέγξει τα πάντα και όχι με αγώνα).
Το δεύτερο, λοιπόν, στοιχείο της δυσλειτουργίας αυτής, του νικημένου εαυτού μας, υπήρξε το ότι αυτοί που έπρεπε να ξέρουν γράμματα, και πολλές φορές από αγαθή πρόθεση ορμώμενοι, π.χ. ο μέγας Κοραής, υιοθέτησαν με πλύση εγκεφάλου χωρίς να το καταλαβαίνουν, τρόπους, σχήματα, πιθηκισμούς αυτό που λέει ο Σεφέρης στην επιστολή του στον Κων/νο Δοξιάδη το 1950, όταν ήταν ήδη πρέσβης στην ΄Αγκυρα: <<ο νεοπλουτισμός των μορφωμένων μας, που συνίσταται σ' ένα αίσθημα μειονεξίας απέναντι στους ξένους και σ' ένα αίσθημα υπεροψίας απέναντι στους ντόπιους>>. Αυτή η αρρώστεια είναι η οποία συνέστησε και συνεκρότησε αυτή την Αθηναϊκή χωματερή. Αν σκεφτείτε ουσιαστικά, ότι αποτέλεσμα του εμφυλίου πολέμου, με τον Βάνφλιτ και τους Αμερικανούς, ήταν (για να κόψουν το νερό από τον Δημοκρατικό Στρατό - είναι το άλλο σκέλος από τα αμοιβαία μας χάλια) να μαζευτούν όλοι οι Έλληνες της Μακεδονίας και της Θράκης στην Αθήνα στην Θεσσαλονίκη, καταλαβαίνετε γιατί αυτό το τέρας οδήγησε σε μία ερήμωση των τόπων και, ταυτοχρόνως, οι πιθηκίζοντες ευρωπαϊστές διανοούμενοι οδήγησαν σε μία ερήμωση των σωματοψυχών μας.
Τώρα επιστρέφουμε, φαίνεται, στον εαυτό μας, για δύο λόγους:
Πρώτα επειδή εξακολουθούμε να είμαστε νικημένη κοινωνία - και μιλώ πολύ αυστηρά και μετρώ το λόγια μου. Το να βάζεις π.χ. Στο Μέγαρο Μουσικής των Λαμπράκηδων και νταούλια, ενώ είχε ορισθεί μόνο για Μπετόβεν, αυτό είναι φαινόμενο πτωχοαλαζονείας και τριτοκοσμικού κατινισμού.
Είμαστε επίσης γενικώς ξύπνιοι και γρήγοροι όλοι. Θα σας έχει ίσως εντυπωσιάσει αυτό πολλές φορές. Αυτό μας σώζει άλλωστε συχνά. Είμαστε γρήγοροι και στη φυγή, αλλά και στην εμμονή πότε - πότε. Θα παρακαλέσω, μια που δράττομαι της ευκαιρίας, μια και δεν έχω πάντοτε την ευκαιρία να έχω κοντά μου εκπροσώπους της πολιτικής, στην αδράνεια του λόγου τους, να μη χρησιμοποιούν το παράδειγμα των Θερμοπυλών: <<εμείς είμαστε εδώ, για να φυλάμε Θερμοπύλες>>, γιατί - ως γνωστόν - δεν τα καταφέραμε περίφημα στις Θερμοπύλες. Λοιπόν, να βρουν ένα άλλο παράδειγμα (4.000 χρόνια ιστορίας έχουμε), γιατί το παράδειγμα των Θερμοπυλών δεν είναι από τα καλύτερα. Δεν φυλάμε εξάλλου καμμία Θερμοπύλη. Ενδεχομένως προχωράμε, αλλά δεν φυλάμε. Δεν έχουμε αμυντικό σύνδρομο. Έχουμε επιθετική χαλάρωση.
Επιστρέφουμε, λοιπόν, στο στοιχείο που θα σας έχει εντυπωσιάσει. Βλέπετε ότι όλοι πια οι εκπρόσωποί μας συμφωνούν, ότι αυτό είναι το κακό, η Θράκη είναι έτσι, η Θράκη είναι αλλοιώς, τα νησιά είναι εκεί κ.λπ. Και όλοι διαπιστώνουνε το εξής: γιατί δεν γίνεται αυτό που όλοι λέμε ότι πρέπει να γίνει; Tι είναι αυτό που φταίει για το ότι δεν γίνεται τίποτε; Βεβαίως γίνονται πράγματα, αλλά γίνονται πολύ λιγότερα. Το ότι δεν γίνεται, και εκεί θα τελειώσω, οφείλεται σε δύο λόγους.
Θα προχωρήσω στον πρώτο, ο οποίος είναι ο πιο εύκολος: Ο νόμος της αδράνειας, o οποίος εξακολουθεί να λειτουργεί με βάση τα μεγάλα ποσοτικά μεγέθη. Το γεγονός π.χ. ότι 4.000.000 Έλληνες στην Αθήνα ταλαιπωρούνται πολύ, και είναι αναμφισβήτητο. Είναι ολοφάνερο, ότι ο κακόμοιρος ο καθημερινός Αθηναίος ταλαιπωρείται πιο πολύ από τον ταλαίπωρο τον καθημερινό Σουφλιώτη π.χ. Όλες οι κινήσεις του είναι ελαφρώς πιο δύσκολες από τις δικές σας. Δεν μπορείς ν' αφήσεις έναν λαό 4.000.000 στα χάλια του αυτά. Με αποτέλεσμα, αυτό το νοσηρό όχημα - με καλή πρόθεση - να έχει μία τάση να αναπαράγει τον εαυτό του. Τα λεφτά πηγαίνουν στην Αθήνα και πρέπει να πηγαίνουν. Οι προτιμήσεις των πολιτικών μας επίσης στην Αθήνα και πρέπει ενδεχομένως να πηγαίνουν, διότι το σύστημά μας είναι ψηφοθηρικό, δεν είναι δημοκρατικό. ΄Αλλο δημοκρατία, άλλο ψηφοθηρία. Δεν είναι εντελώς το ίδιο.
Όλα αυτά είναι σωστά και, σχεδόν θα έλεγα, τίμια, επειδή είναι από τη ζωή. Ποιό, όμως, είναι το στοιχείο, το οποίο εμείς θα μπορέσουμε να κάνουμε εμμέσως και αμέσως; Ένα στοιχείο - έρχομαι στο δεύτερο σκέλος -είναι εσείς οι Θρακιώτες και το λεω προκλητικά <<εσείς>> και δεν βάζω τον εαυτό μου. Πρέπει, λοιπόν, να ξέρετε το εξής: όταν πηγαίνω στην Αθηνά, από το αεροδρόμιο της Αλεξανδρουπόλεως ήδη, αρχίζω να ξεχνώ τον φίλο μου π.χ. τον Γιώργο Ντόλιο. Έτσι είναι. Αυτά είναι ανθρώπινα. Θα σας πώ στο τέλος, τι είπε ο συμπατριώτης σας Θουκυδίδης για σας. Και σείς το ξεχάσατε...
Εκείνο το οποίο θα πρέπει να δείτε είναι ότι - για λόγους τους οποίους δεν γνωρίζω, τους υποψιάζομαι σιγά - σιγά από τη στιγμή που άρχισα να ζω μαζί μας, αλλά δεν το ξέρω εσείς ίσως το ξέρετε - πάσχετε, εσείς οι Θρακιώτες, από ένα τεράστιο πρόβλημα. Δεν είστε διεκδικητικοί. Θα έλεγα το εξής: Να μοιάσετε το χειρότερο είδος του ελληνικού χώρου. Να γίνετε λίγο Πελοποννήσιοι ή λίγο Κρητικοί. Αλλά αυτά δεν γίνονται με χειροκροτήματα, τα οποία τα ξεχνάτε όταν βγείτε έξω και γυρνάτε στον πολτό σας. Παράδειγμα: δεν σας έχει κάνει εντύπωση, ότι η πολιτική ηγεσία σας χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι είναι διασήμως άγνωστη; Εγώ δεν είδα ποτέ γιάφκα Θρακιωτών βουλευτών, να σταθούν δίπλα στη Βουλή και να πουν το εξής στα κόμματα τους: ΄Αρνηση ψήφου, αν δεν περάσει αυτό. Όχι, εκεί υποκύπτουν στη γοητεία του Μεγάρου Μουσικής, στο κοκτέιλ και στην κομματική πειθαρχία. Η βλακεία χαρακτηρίζεται κομματική πειθαρχία στην εποχή μας! Η δε πνευματική ακηδία χαρακτηρίζεται ουσιαστικά ... διαφύλαξη της εθνικής ενότητας. Και με τέτοιες σαχλαμάρες προχωράμε.
Εκείνο, λοιπόν, που πρέπει να κάνετε εδώ την Παρασκευή το πρωί, στο ψήφισμα, είναι ότι - ενδεχομένως, λέω - αυτό που πρέπει να συνοδευτεί με αποκλεισμό του αεροδρομίου και των δρόμων, με επικεφαλής τον σεβασμιότατο. Ενδεχομένως, λέω, να πείτε: να μεταφερθούν εδώ οπωσδήποτε δύο Ν.Π.Δ.Δ., ο Οργανισμός βάμβακος. π.χ., και ο Οργανισμός Καπνού σταδιακά βεβαίως σιγά - σιγά. Όλα αυτά συνωστίζονται στη χωματερή των Αθηνών και πρέπει αυτό να γίνει σταδιακά, όπως έγινε στη Γαλλία, όπου δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα εθνικό ή εθνικής ασφάλειας. Οι μεν άνω των 55 χρόνων θα μείνουν για να τελειώσουν ευδοκίμως τα καθήκοντα τους, ενώ οι νεαροί και οι νεοπροσλαμβανόμενοι θα έρχονται εδώ, να γεννήσουν εδώ, να τερματίσουν εδώ κ.λπ.
Γιατί δεν έχει γίνει ένα κέντρο νεοσύλλεκτων εδώ, στην περιοχή σας: Το επιχείρημα ότι είναι επικίνδυνο ένα στρατόπεδο νεοσύλλεκτων στα σύνορα, εκφράζει διπλή ηττοπάθεια. Εκφράζει την πρώτη ηττοπάθεια που όλοι καταλαβαίνουμε, αλλά εκφράζει και τη δεύτερη ηττοπάθεια που πάλι όλοι καταλαβαίνουμε και δεν συνεχίζω. Εν ανάγκη, να βάλουμε πιστολέρος ενόπλους της Group4, για να φυλάξουν τα σύνορα! Δεν είναι λογική δηλαδή, να μη δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας με ένα κέντρο νεοσυλλέκτων, από το οποίο θα περνούν 12-15.000 παιδιά. Εγώ γιατί αγάπησα τη Θράκη; Διότι ήρθα άκων, δεν ήρθα εκών. Κατά σύμπτωση την αγάπησα. Έτσι γίνεται. Από συμπτώσεις γίνονται πολλά πράγματα. Αλλά θέλει οργανωμένη σύμπτωση και όχι σκορποχώρι.
Τρίτον: Έχω διαπιστώσει (μιλούσα πέρσι με έναν επιθεωρητή της ΕΤΕ - και η Εθνική Τράπεζα επιτελεί εθνικό έργο, η Εθνική είναι Ελλάδα), ότι οι νεονομοθετημένες θέσεις του Ελληνικού Δημοσίου δεν είναι πεπληρωμένες στη Θράκη, διότι θεωρείται τόπος εξορίας! Δηλαδή ούτε τα σχήματα, που ούτως ή άλλως βρίσκουν την ανταπόκριση τους στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, δεν επανδρώνονται ή δεν στελεχώνονται εδώ, διότι υπάρχει αυτή η γενική ακηδία.
Εδώ θα ήθελα να επισημάνω το εξής: Να σταματήσει για όλους μας αυτή η φιλολογία, ότι η οικονομική ανάπτυξη της Θράκης θα λύσει το πρόβλημα. Ενδέχεται να το αμβλύνει, όπως ξέρουμε όλοι και δεν τολμούμε να το πούμε στους εαυτούς μας, το πρόβλημα της Θράκης δεν είναι οικονομικό, αλλά στρατηγικό. Και δεν οφείλεται σ' εμάς, αλλά στους γείτονες μας. Δεν φταίμε μείς. Το θέμα είναι το εξής: Το ξέρετε πολύ καλά και το ζω κι εγώ παραπάνω, με τους ανθρώπους που έρχομαι σε επαφή. Όταν κάνετε μία επιχείρηση με σύγχρονα οικονομικά κριτήρια με έδρα π.χ. στις Φέρες, ουσιαστικά θα μείνει εδώ μόνον η διοίκηση. Διότι οποιαδήποτε σύγχρονη οικονομική ανάπτυξη στηρίζεται σε επένδυση εντάσεως κεφαλαίου και όχι σε επένδυση εντάσεως εργασίας. Εδώ θα είναι η διοίκηση, η τεχνογνωσία, το δε φασόν θα γίνεται στη Βουλγαρία, διότι τα μεροκάματα εκεί είναι χίλιες φορές φθηνότερα. Στα επόμενα 15 χρόνια, κάπως έτσι θα γίνεται.
΄Αρα ανθρώπους δεν συγκρατείς έτσι. Επομένως, θέλει ουσιαστικά θέληση <<εθελότρεπτη>>, όπως θα έλεγε ο ΄Αγιος Ιωάννης Δαμασκηνός. Εθελότρεπτη θέληση, για να τρέψουμε με τη θέλησή μας τους εαυτούς μας και να κάνουμε αυτό το πράγμα, που θα δημιουργήσει και θα βοηθήσει και την ενδεχόμενη οικονομική ανάπτυξη.
Το πρόβλημα στη Θράκη είναι στρατηγικό θα έλεγα ίσως πνευματικό. Για να δείτε δε, ότι υπάρχει ακόμη ένα μεγάλο πρόβλημα πνευματικής ακηδίας στον τόπο μας, δείτε κι' αυτό: Στο κυβερνών κόμμα υπάρχει λεβεντιά, υπήρξε πάντοτε ένας πατριωτισμός, τον οποίο τον πρόσφεραν οι Πόντιοι και ίσως η συνείδηση ενός νικημένου ΕΑΜ. Όλα αυτά είναι ευγενικά στοιχεία στο κυβερνών κόμμα, αλλά το να επιτρέπουν οι βουλευτές του και ενδεχομένως της αντιπολιτεύσεως, να έχουμε υπουργό του ελληνικού πολιτισμού έναν υπομείωνα ρίψασπι, αυτό σημαίνει ότι τελούμε ακόμη υπό το κράτος της αθηναϊκής χωματερής της παρακμής. Kαι θέλω να σας πω το εξής: Ο Θουκυδίδης είπε για σας, όταν σας εκμεταλλευόταν οι Αθηναίοι μ' εκείνα τα μεταλλεία - να το θυμηθείτε και να γίνετε, όπως είπε ο Θουκυδίδης -: <<Τό δε γένος τών θρακών, όταν θαρσίσει, φονικότατόν εστι>>. Εύχομαι, με την ευλογία του σεβασμιοτάτου, να γίνετε φονικότατοι...

Αγωνία του ΑΘΩΝΟΣ για την πορεία της Ελλαδικής Εκκλησίας

Επιστολή Αγιορειτών εις τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστόδουλον, διά το Συνέδριον του Π.Σ.Ε. και την κηδείαν του Πάπα




Καρυαί τη 3η/16η Μαΐου 2005
ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. Φ. 2/5α/537
Μακαριώτατον
Αρχιεπίσκοπον Αθηνών
και πάσης Ελλάδος
Κύριον κον Χριστόδουλον
Πρόεδρον της Ιεράς Συνόδου
της Εκκλησίας της Ελλάδος
Ιωάννου Γενναδίου 14
115 21 Αθήνας

Την Υμετέραν Μακαριότητα και τους περί Υμάς Σεβασμίους Αρχιερείς υιϊκώς και ευλαβώς εν Χριστώ Αναστάντι προσαγορεύομεν.

Το ¶γιον Όρος ιδιαιτέραν πάντοτε αισθάνεται την χαράν εν τη επικοινωνία αυτού μετά της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, μετά της οποίας το ενώνουν στενώτατοι δεσμοί αγάπης και οικειότητος, εκδηλούμενοι τόσον προς τα πρόσωπα της Υμετέρας Μακαριότητος, λίαν προσφιλούς τοις αγιορείταις αλλά και αντιστρόφως αναφερομένου του ιδίου εις το ¶γιον Όρος ως πηγής εμπνεύσεως και παρακλήσεως, και των Ιεραρχών της καθ' Υμάς Εκκλησίας, τακτικών προσκυνητών του Ιερού Τόπου και προσκαλουμένων αλλεπαλλήλως εις τας αγιορειτικάς αγρυπνίας και εορτάς, όσον και προς το ευσεβές αυτής ποίμνιον, εν τοις κόλποις του οποίου η πλειοψηφία ημών εγεννήθη, ανετράφη και ηνδρώθη και τα ευλαβή μέλη του οποίου κατακλύζουν προσκυνηματικώς τας ενταύθα Ιεράς Μονάς, εις αναζήτησιν πνευματικής τροφής, παρακλήσεως και φωτισμού.

Εκ της τοιαύτης συναλληλίας και του επί των ανωτέρω εδραιουμένου συνδέσμου φιλαδελφίας αρυόμεθα και το θάρρος, αλλά και το ενδιαφέρον, όπως ζητήσωμεν να μας επιτρέψητε να υποβάλωμεν και τον προβληματισμόν ημών, καθώς η αναστάσιμος χαρά της παρούσης επικοινωνίας σκιάζεται δυστυχώς εκ του γεγονότος της γενομένης ήδη πραγματοποιήσεως κατ' αυτάς εις Αγιον Ανδρέαν Αττικής του συνεδρίου του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών, φιλοξενουμένου υπό της καθ' Υμάς Αγιωτάτης Εκκλησίας.

Είναι γνωστή και έχει κατ' επανάληψιν δημοσιοποιηθή η ανέκαθεν μεγάλη επιφύλαξις του Αγίου Όρους επί της συμμετοχής των Ορθοδόξων εις το προμνησθέν Συμβούλιον, καθώς και μόνη η ύπαρξις και λειτουργία αυτού ενέχει τας επικινδύνους πνευματικώς και απαραδέκτους εκκλησιολογικώς ιδέας του συγκρητισμού της πίστεως και της σχετικοποιήσεως των Ιερών Κανόνων, άπερ άλλωστε αρμοδίως υποβάλλομεν και προς την Εκκλησιαστικήν ημών Αρχήν, το Σεπτόν Οικουμενικόν Πατριαρχείον, πάντοτε υπό την πνευματικήν έποψιν του θέματος και άνευ προθέσεως αναμίξεως εις τα λεγόμενα «θέματα εκκλησιαστικής πολιτικής».

Ιδιαίτερον άλγος όμως ενεποίησεν ημίν η διοργάνωσις του εν λόγω συνεδρίου δια πρώτην φοράν εις ορθόδοξον χώραν και δη εις αυτήν την πατρίδα ημών, το ελληνικόν κράτος, υπό την άθικτον κυριαρχίαν του οποίου τελεί η αγιορειτική αυτοδιοίκησις.

Δεν ήτο ούτε είναι εις τας προθέσεις ημών όπως προσθέσωμεν θόρυβον και ταραχήν εις την δοκιμαζομένην Ορθόδοξον Εκκλησίαν, διο και εν πολλή περισκέψει δεν ηνωχλήσαμεν Υμάς επί του θέματος άχρι τούδε, γνωστοποιούντες έστω σήμερον την πικρίαν και δυσαρέσκειαν ημών, εν κλίματι ηρεμίας και ψυχραιμίας και προκειμένου πάντως όπως μη εκληφθή εν τέλει η σιωπή ημών ως παθητική συναίνεσις.

Δεν στερείται επίσης σημασίας ότι το εν λόγω γεγονός συνδυάζεται και με το πρόσφατον άσχετον μεν, επί του αυτού πνεύματος ερειδόμενον δε, γεγονός της συμμετοχής των Ορθοδόξων Προκαθημένων ημών εις την κηδείαν του Παπα, όπερ πολύν και τότε ενεποίησεν ημίν τον προβληματισμόν και την θλίψιν.

Τα ανωτέρω θέτομεν υπ' όψιν Υμών ουχί προς έλεγχον, ουδέ προς αναρμόδιον παρέμβασιν η εν οιαδήποτε επικαίρω σκοπιμότητι, αλλά μόνον ως έκφρασιν αγωνίας οικείων προς οικείους, ανθρώπων επιθυμούντων όπως ευρίσκωνται εις το πλευρόν Υμών εις τον αγώνα υπέρ της του Χριστού Εκκλησίας και απευθυνόντων έκκλησιν όπως λάβητε ταύτα υπ' όψιν προ τυχόν Υμετέρων αποφάσεων δι' αναλόγους ενεργείας εις το μέλλον.

Επί δε τούτοις επικαλούμενοι τας θεοπειθείς ευχάς και ευλογίας της Υμετέρας Μακαριότητος και των περί Υμάς αγίων Αρχιερέων, διατελούμεν βαθυσεβάστως μετ' αναστασίμων χαιρετισμών κατασπαζόμενοι την αγίαν Υμών δεξιάν

¶παντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι των είκοσιν Ιερών Μονών του Αγίου Όρους ¶θω.
_________________
ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ

Σάββατο 25 Απριλίου 2009

Το μεγαλύτερο προορατικό χάρισμα του 20ου αιώνος.


Η Αναπλαστική Σχολή Πατρών σας παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στον Όσιο Γεώργιο Καρσλίδη τον Ομολογητή, του οποίου η αγιοκατάταξη έγινε σήμερα Τρ 4 Νοεμβρίου 2008, υπό του Παναγιωτάτου και Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ.Βαρθολομαίου στην Δράμα.

-Βίος του Οσίου Γεωργίου-

Ο π. Γεώργιος γεννήθηκε στην Γεωργία της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως. Από μικρό παιδί άρχισε να γνωρίζει θλίψεις και πόνους στη ζωή του. Άλλος στη θέση του θα απογοητεύονταν, θα παραπονιόταν και θα λογάριαζε ως συνυπεύθυνο στο φόρτο της δοκιμασίας του τον Ύψιστο. Ο π. Γεώργιος Καρσλίδης όμως μέσα από πρωτόφαντους διωγμούς προσφυγιάς, σωματικούς τραυματισμούς, στερήσεις και πόνους, δεν έπαυσε να αγαπά και να δοξολογεί τον Εσταυρωμένο Λυτρωτή μέσα από τη καρδιά του. Τριών χρονών έμεινε πεντάρφανος. Έξι χρονών τον καταδιώκει βάναυσα ο αδελφός του. Έφυγε, εξορίστηκε σε μία σπηλιά γεμάτη χιόνι. Αλλά δεν βγήκε από το στόμα του λέξη βλάσφημη.

Απόσπασμα από την ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ.Βαρθολομαίου στην Μονή Αναλήψεως Δράμας (1.11.08).
Πηγή: www.romfea.gr

Όντως ο μακάριος ιερεύς και ασκητής τον σύντομον επί γης βίον του διήλθεν εν παντί συνιστών εαυτόν ως Θεού διάκονος, κατά το αποστολικόν, «εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, εν πληγαίς, εν φυλακαίς, εν ακαταστασίαις, εν κόποις, εν αγρυπνίαις, εν νηστείαις, εν αγνότητι, εν γνώσει, εν μακροθυμία, εν χρηστότητι, εν Πνεύματι Αγίω, εν αγάπη ανυποκρίτω, εν λόγω αληθείας, εν δυνάμει Θεού, ..., δια δόξης και ατιμίας, δια δυσφημίας και ευφημίας, ως πλάνος και αληθής, ως αγνοούμενος και επιγινωσκόμενος, ..., ως πτωχός πολλούς δε πλουτίζων, ως μηδέν έχων και πάντα κατέχων» (πρβλ. Β Κορ. 6: 4-10). Πάντα τα στοιχεία του βίου του παραπέμπουν εις αρχαία Συναξάρια και Γεροντικά, ενθυμίζοντα μεγάλους παλαιούς Οσίους και Ομολογητάς.


Η μνήμη του εορτάζεται στις 4 Νοεμβρίου.



Πρεσβείες του Οσίου και Θεοφόρου πατρός ημών Γεωργίου του Ομολογητού Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.


Αναρτήθηκε από Αναπλαστική Σχολή Πατρών στις 12:01:00 πμ






Πατρός Μωυσέως Αγιορείτου, σχόλιο

Χρονικό των εορτασμών του Αγίου Γεωργίου του Ομολογητού, με την παρουσία της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

Το γεγονός της επισήμου αγιοκατατάξεως του Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη (1901-1959) αποτελεί σημαντικό σταθμό στην ιστορία της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας, μετά την αναγνώριση της αγιότητος του από Δράμας Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου Καλαφάτη (+1922). Ο ταπεινός, σεμνός, Όσιος Γεώργιος γεννήθηκε στην Αργυρούπολη του Πόντου το 1901. Νέος έζησε στη Γεωργία, όπου εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε Διάκονος και Ιερεύς. Με τον ερχομό του στην Ελλάδα κατοίκησε από το 1930 στο χωριό Σίψα της Δράμας – σημερινούς Ταξιάρχες – ίδρυσε τη Μονή της Αναλήψεως του Κυρίου, έζησε βίο ένθεο κι έγινε στοργικός πνευματικός πατέρας πολλών. Ανεπαύθη και ετάφη στον τόπο της ασκήσεώς του στις 4.11.1959. Μετά την ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του και τις δέουσες ενέργειες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δράμας κ.Παύλου, δια της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, έγινε κατά την από αιώνων καθιερωμένη τάξη η αναγνώριση της αγιότητος του Οσίου Γεωργίου υπό του Σεπτού Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Του πρώτου εορτασμού του Οσίου Γεωργίου του Νέου και Ομολογητού, προεξήρχε η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κύριος κύριος Βαρθολομαίος, ο οποίος περί την 6η μ.μ. της 31ης Οκτωβρίου 2008 έφθασε στον Αερολιμένα «Μέγας Αλέξανδρος» Χρυσουπόλεως, όπου τον υπεδέχθησαν ο επιχώριος Μητροπολίτης Φιλίππων κ.Προκόπιος, ο Μητροπολίτης Δράμας κ.Παύλος οι αρχές των νομών Καβάλας και Δράμας και κατευθύνθησαν στο Ξενοδοχείο «Κούρος» της πόλεως Δράμας, όπου παρέμεινε επί τριήμερο. Την 8η μ.μ. παρετέθη επίσημο Δείπνο υπό του προέδρου της Τ.Ε.Δ.Κ. Δράμας κ.Θεοδώρου Αθανασιάδη και αντηλλάγησαν θερμοί λόγοι.
Την επομένη, 1η Νοεμβρίου 2008, περί ώρα 9 π.μ. πραγματοποιήθηκε επίσημη υποδοχή στην Α.Θ.Π. και τη συνοδεία του, που αποτελείτο από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Μύρων κ.Χρυσόστομο, Ισπανίας κ.Πολύκαρπο, Χόνκ Κόγκ κ.Νεκτάριο, Μ. Αρχιμανδρίτη κ.Αθηναγόρα, Μ. Αρχιδιάκονο κ.Μάξιμο και τον Τριτεύοντα Διάκονο κ.Ανδρέα, στην Ιερά Μονή Αναλήψεως του Σωτήρος – Ταξιαρχών (Σίψας) Δράμας, υπό της Καθηγουμένης Πορφυρίας μοναχής και της συνοδείας της, δια φανών, λαμπάδων, εξαπτερύγων, λαβάρων και χαρμοσύνων κωδωνοκρουσιών, καθώς και πλήθους κόσμου από διάφορα μέρη. Κατά την καθιερωμένη τάξη εγένετο Δοξολογία στο Καθολικό της Μονής, όπου ο Παναγιώτατος μετά της συνοδείας του ασπάσθηκε την κάρα του Οσίου Γεωργίου. Ο Άγιος Δράμας προσφώνησε από την Ωραία Πύλη καταλλήλως τον Παναγιώτατο και εκείνος αντιφώνησε «με αισθήματα βαθείας συγκινήσεως και πνευματικής αγαλλιάσεως» ευχηθείς «όσα εύφημα, όσα θυμύρη, όσα σωτήρια εις μίαν εκάστην εκ της Αδελφότητος, από της Οσιωτάτης Καθηγουμένης μέχρι και της τελευταίας δοκίμου, και βεβαίως, εις τον πνευματικόν και τον Εφημέριον της Μονής, απονέμοντες υμίν ολόθυμον την Πατριαρχικήν ημών ευλογίαν και Πατρικήν ευχήν».
Στη συνέχεια εγένοντο τα θυρανοίξια του παρακειμένουκουβουκλίου, όπου θα φυλάγονται προς προσκύνηση τα τίμια λείψανα του Οσίου. Ο Παναγιώτατος ανέγνωσε ειδική ευχή, την οποία συνέθεσε ο Σεβασμιώτατος Εδέσσης κ.Ιωήλ, καταλήξας: «Κύριε Παντοκράτωρ, αγίασον το Κιβώριον των τιμίων λειψάνων του Οσίου Πατρός ημών Γεωργίου και ποίησον αυτό της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας φυλακτήριον θείον, της Αγιωτάτης Μονής της θείας Αναλήψεως διηνεκές αγιαστήριον, των πιστών περπόθητον προσκύνημα, των Κληρικών οαραινετικόν κήρυγμα, των κοσμικών κολυμβήθραν ιαμάτων, της Ορθοδόξου Εκκλησίας σέμνωμα, των πονηρών δαιμόνων μάστιγα, των Αγγέλων εντρύφημα, των ασκητών και μοναζόντων εγκαλώπισμα, και πάντων των ευσεβών Χριστιανών στήριγμα.»
Κατόπιν τελέσθηκε η τάξη της καθιερώσεως του Κιβωρίου επί του τάφου του οσίου Γεωργίου, όπου κατά την ωραία ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, τον επί του χαριτοβρύτου τάφου του οσίου Γεωργίου ανεγερθέντα μικρόν οικίσκον, τον επονομαζόμενον κιβώριον, αγίασον τη θεία Σου χάριτι. Ανάδειξον τούτον υπομνηστικόν των δεόντων προς σωτηρίαν των ανθρώπων. Ποίησον τούτον θαυμάτων ποικίλων ανεπίσχετον ρεύμα, παρηγορίας πηγήν, κρήνην πνευματικής αναψυχής, θάρσους και δυνάμεως ποταμόν, υπομονής, ανδρείας, ασκήσεως ενθύμημα και παντοειδών νόσων ιατρείον». Μετά το κέρασμα στο αρχονταρίκι της φιλόξενης μονής και την ανταλλαγή ενθυμίων έγινε αναχώρηση για την ιερά μονή Παναγίας Εικοσιφοινισσας.
Περί την 12η μεσημβρινή στα προπύλαια της Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής μονής της Εικοσιφοίνισσας πραγματοποιήθηκε η υπάντηση της Α.Θ.Π. και της συνοδείας του υπό της Καθηγουμένης Αλεξίας μοναχής και της Αδελφότητος, αι οποίαι έψαλλον το «Άξιον Εστι», προπορευομένων των ταλάντων και των εξαπτερύγων, δια σημαιοστολισμών, ανθοφοριών και κωδωνοκρουσιών. Ο Παναγιώτατος αφού προσκύνησε τη θαυματουργή εικόνα της Θεομήτορος και την Αγία Τράπεζα ανήλθε στον δεσποτικό θρόνο, όπου ανεπέμφθη δοξολογία, στο τέλος της οποίας εκφωνήθηκαν οι δέοντες λόγοι. Ο άγιος Δράμας από την Ωραία Πύλη μίλησε με περισσή θέρμη, ειλικρινή αγάπη και άπειρο σεβασμό για το μεγάλο γεγονος της παρουσίας του Παναγιωτάτου στη μονή και αναφέρθηκε στους Πατριάρχες, που είχαν σχέση με την αρχαία και ιστορική αυτή μονή. Ο Παναγιώτατος στην αντιφώνησή του κατέληξε με τους λόγους: «Ευχαριστούμεν θερμώς δια την θερμήν υποδοχήν και τας ευλαβείς εκδηλώσεις αγάπης και σεβασμού προς την ημετέραν Μετριότητα και την Πατριαρχικήν ημών Συνοδείαν. Πάντα ταύτα τα θησαυρίζομεν εν αγάπη εις τα εσώτατα της καρδίας ημών και ευχόμεθα πλουσίαν την άνωθεν ανταπόδοσιν. Ιδιαιτέρως ευχαριστούμεν εν ευγνωμοσύνη πολλή την τε μονήν και τον Ιερώτατον Μητροπολίτην κ.Παύλον δια το τιμαλφέστατον δώρημα του τεμαχίου του σεπτού λειψάνου του Αγίου Διονυσίου του Α΄ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, και της ιεράς αυτού εικόνος, τα οποία θα θησαυρισθούν εις τον Πάνσεπτον Πατριαρχικόν Ναόν».
Στη συνέχεια παρετέθη τράπεζα στην Α.Θ.Π. και τη συνοδεία του, καθώς και σε όλους τους Ιερείς της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας, εκ μέρους των οποίων ομίλησε δι ολίγων, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας εξάρας την αφοσίωσή τους στην Εκκλησία. Απευθυνόμενος προς τους Ιερείς ο Παναγιώτατος, μεταξύ άλλων τόνισε πως ένας άξιος ιερεύς στάθηκε και ο όσιος Γεώργιος: «Τοιούτος ακριβώς εφάνη εις τον πολυτάραχον εικοστόν αιώνα ο εξ Αργυρουπόλεως του Πόντου αοίδημος Ιερομόναχος Γεώργιος Καρσλίδης. Οι παλαιότεροι τον ενθυμούνται ακόμη. Οι νεώτεροι έχουν ακούσει περί αυτού πολλά. Όλοι δύνανται να πληροφορηθούν περισσότερα όχι μόνον από τα κυκλοφορούντα περί αυτού βιβλία, αλλά και από τα κατά καιρούς δι΄αυτού επιτελούμενα υπό της Θείας Χάριτος ποικίλα θαύματα. Υπήρξεν ο «Παπάς», ο Πατήρ! Ο Καλός Ποιμήν, ο γνήσιος μιμητής του Καλού Ποιμένος Χριστού! Ο Παρηγορητής, ο θεραπευτής, ο εμπνευστής, ο διδάσκαλος, ο άνθρωπος του οποίου όλα τα στοιχεία της προσωπικότητος και της πολιτείας εφανέρωναν ουρανόν.» Αφού έλαβαν όλοι οι παρευρισκόμενοι την ευλογία του Πατριάρχου και από ένα αναμνηστικό έγινε αναχώρηση για τη Δράμα.
Στις 5 μ.μ. πραγματοποιήθηκε επίσημη υποδοχή της Α.Θ.Π. και της συνοδείας του στο Επισκοπείο της Ι. Μ. Δράμας. Τον Παναγιώτατο στον εξώστη του Επισκοπείου προσφώνησε ο Υπουργός Μακεδονίας – Θράκης κ.Μαργαρίτης Τζίμας μʼ ένα εξαιρετικό λόγο, που φανέρωνε βαθύ σεβασμό στο σεπτό πρόσωπο του Οικουμενικού Πατριάρχου, ο οποίος αντιφωνώντας ανεφέρθη: «Αναλαβόντες ειρηνικήν οδόν δια τους εορτασμούς της αναγνωρίσεως του νέου Αγίου της Εκκλησίας οσίου Γεωργίου των Ταξιαρχών, ήλθομεν εις την ευλογημένην πόλιν της Δράμας, κομίζοντες εις όλους, άρχοντας και αρχομένους, Κλήρον και Λαόν, την ευλογίαν, την στοργήν και τας ευχάς της εν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, της πνευματικής Μητρός σας και ευσεβούς πηγής του Γένους. Ήλθομεν δια να πανηγυρίσωμεν μαζί σας την πρώτην επίσημον εορτήν του Αγίου Γεωργίου, αλλά ήλθομεν και διά να ίδωμεν εκ του πλησίον τα προσφιλή πρόσωπά σας και την πρόοδόν σας, τόσον την κατά Θεόν, όσον και την κοινωνικήν και πολιτιστικήν, και να χαρώμεν, διότι πάντοτε σας αγαπώμεν εκτενώς, πάντοτε σας σκεπτώμεθα και προσευχόμεθα υπέρ υμών.» Πλήθος κόσμου, που είχε κατακλύσει τον γύρω του Επισκοπείου χώρο, καταχειροκρότησε ένθερμα τον Παναγιώτατο και στη συνέχεια τον ακολούθησε στον ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου, προπορευομένων νέων και νεανίδων με τοπικές παραδοσιακές ενδυμασίες και παραδοσιακά λαϊκά όργανα, που έδωσαν σε όλους μεγάλη συγκίνηση και χαρά.
Ακολούθησε ο Μέγας Εσπερινός χοροστατούντος της Α.Θ.Π. με την παρουσία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Φιλίππων κ. Προκοπίου, Τρίκκης κ. Αλεξίου, Βεροίας κ. Παντελεήμονος, Ελασσώνος κ. Βασιλείου, Καστορίας κ. Σεραφείμ, Ιόππης κ. Δαμασκηνού, Φλωρίνης κ. Θεοκλήτου, Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου, Σερρών κ. Θεολόγου, Σιδηροκάστρου κ. Μακαρίου, Εδέσσης κ. Ιωήλ, Ζιχνών κ. Ιεροθέου, Ελευθερουπόλεως κ. Χρυσοστόμου, Κοζάνης κ. Παύλου, Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου, Νεαπόλεως κ. Βαρνάβα και Δράμας κ. Παύλου. Επίσης οι Καθηγούμενοι των Ιερών Μονών Μεγίστης Λαύρας Πρόδρομος, Ιβήρων Ναθαναήλ, Διονυσίου Πέτρος, Παντοκράτορος Γαβριήλ, Ξενοφώντος Αλέξιος, Τατάρνης Δοσίθεος και Αγίου Γεωργίου Στυλίδος Ιγνάτιος. Οι εκπρόσωποι της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους Γέρων Νικόδημος Αγιοπαυλίτης, Ιερομόναχος Γρηγόριος Ξενοφωντινός και ο Αρχιγραμματεύς Ιερομόναχος Κυπριανός Βατοπεδινός. Επίσης οι Αγιορείτες πατέρες: Γέρων Παύλος Λαυριώτης, Γέρων Μάξιμος Ιβηρίτης, Ιερομόναχος Ιωσήφ Καρακαλληνός, Ιερομόναχος Σεραφείμ Ξενοφωντινός, Ιερομόναχος Λουκάς Ξενοφωντινός, Γέρων Μωυσής και Ιερομόναχος Χρυσόστομος, ο οποίος διακόνησε ως βηματάρης και τυπικάρης μετά των Αρχιμανδριτών Ιουστίνου Μπαρδάκα και Αθηναγόρα Μπίρδα. Παρέστησαν επίσης ο ο Υπουργός Μακεδονίας – Θράκης κ. Μαργαρίτης Τζίμας, ο Νομάρχης Δράμας κ. Κωνσταντίνος Ευμοιρίδης, ο Δήμαρχος Δράμας κ. Θωμάς Μαργαρίτης, εκπρόσωποι των πολιτικών, στρατιωτικών, δικαστικών, δημοτικών και λοιπών αρχών.
Στο τέλος του Εσπερινού μίλησε επίκαιρα και ευσύνοπτα ο Νομάρχης Δράμας κ. Κωνσταντίνος Ευμοιρίδης και απάντησε μεστά, ως συνήθως, ο Παναγιώτατος, ο οποίος επανέλαβε τον κύριο λόγο της συνάξεως, την τιμή του Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη: «Αυτόν τον επίγειον άγγελον, του οποίου την αγιότητα και τα θαύματα η τοπική σας Εκκλησία μεγαλοφώνως μαρτυρεί, η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως χρεωστικώς κατέταξε προσφάτως και επισήμως εις τας δέλτους των γνωστών Αγίων του Θεού, και ιδού απόψε, εν ατμοσφαίρα και φωτί Αναστάσεως πανηγυρίζοντες, εορτάζομεν την μνήμην του…» Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά των Αναστασίμων τροπαρίων της ημέρας εψάλλησαν και τα του Αγίου Γεωργίου υπό των καλλικελάδων χορών των Ιεροψαλτών, τους οποίους διηύθυναν οι πρωτοψάλτες κ. Απόστολος Αθιανός, κ. Γρηγόριος Παπαεμμανουήλ και κ. Πέτρος Παπαεμμανουήλ, τους οποίους συνεχάρει και ο Παναγιώτατος. Την πλήρη ιερά ασματική ακολουθία συνέθεσε ο δόκιμος υμνογράφος κύριος Χαράλαμπος Μ. Μπούσιας με περισσή αγάπη, ευλάβεια, γνώση και τέχνη. Του εορτασμού δέσποζε η ιερά εικόνα του Αγίου Γεωργίου, τεχνουργημένη ωραιότατα υπό του εργαστηρίου της βυζαντινής αγιογραφίας των αδελφών της ιεράς μονής Αναλήψεως, από την οποία είχαν μεταφερθεί προς προσκύνηση και τα τίμια λείψανα του Αγίου, εντός περιτέχνου λάρνακος.
Στη συνέχεια παρετέθη επίσημο δείπνο υπό του Νομάρχου Δράμας κ. Κωνσταντίνου Ευμοιρίδη προς τιμήν του Παναγιωτάτου. Στην προσφώνησή του ο κύριος Νομάρχης με σεβασμό και ευγένεια αναφέρθη στη χαρά όλου του νομού για την υψηλή επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου στη Δράμα. Ο Παναγιώτατος απαντώντας επενέλαβε: «Δραττόμεθα της ευκαιρίας να υπογραμμίσωμεν την πολλήν συγκίνησιν και χαράν την οποίαν αισθανόμεθα ανάμεσά σας, ανάμεσα εις αδελφούς και τέκνα ιδιαιτέραν θέσιν έχοντα πάντοτε εις την καρδίαν και εις τας προσευχάς ημών.»
Το πρωί της 2ας Νοεμβρίου 2008 στον Ιερό Μητροπολιτικό ναό Εισοδίων της Θεοτόκου ετελέσθη η Πατριαρχική Θεία Λειτουργία, Ιερουργούντων της Α.Θ.Π., του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και των Αρχιερέων που αναφέραμε. Στο τέλος της Δοξολογίας του Όρθρου ο Μ. Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου κ. Αθηναγόρας ανέγνωσε την Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη Αγιοκατατάξεως του Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη, στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρεται: «θεσπίζομεν Συνοδικώς και εν Αγίω διακελευόμεθα Πνεύματι όπως ο ειρημένος Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης συναριθμείται τοις Αγίοις της Εκκλησίας, ως μέχρι τούδε ούτωκαι εις αιώνα τον άπαντα τιμώμενος παρά των πιστών και ύμνοις εγκωμίων γεραιρόμενος κατ΄έτος τη δ΄του μηνός Νοεμβρίου ημέρα της προς Κύριον εκδημίας αυτού.»
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας με ιδιαίτερη συγκίνηση και χαρά ο οικείος Μητροπολίτης κ. Παύλος προσφώνησε τον Παναγιώτατο, ευχαριστήσας αυτόν, για μία ακόμη φορά, για την ευλογημένη παρουσία του και του παρέδωσε τεμάχιο λειψάνου του Αγίου Γεωργίου. Ο Παναγιώτατος στην ομιλία του αναφέρθηκε στον ένθεο βίο του Αγίου Γεωργίου, τονίσας μεταξύ άλλων: «Ο Θεός εκλέγει συχνά από κοιλίας μητρός των ορισμένας ωραίας ψυχάς, και εμπιστεύεται εις αυτάς μεγάλα χαρίσματα και εκτάκτους δωρεάς προκειμένου να εργασθούν καρποφόρως εις το Ευαγγέλιον, να γίνουν φωστήρες εν τω κόσμω, οδηγοί πολλών εις την χριστιανικήν ζωήν και πολιτείαν, αλείπται πλήθους αγωνιστών της ευσεβείας. Χωρίς αμφιβολίαν, ένας εξ αυτών είναι ο προσφάτως επισήμως ως Άγιος αναγνωρισθείς υπό της Μητρός Εκκλησίας μακάριος Ιερομόναχος Γεώργιος Καρσλίδης.» Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κύριος Παύλος τίμησε τον Υπουργό Μακεδονίας – Θράκης κ. Μαργαρίτη Τζίμα με τον χρυσό Σταυρό του Αγίου Χρυσοστόμου της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας. Ο κύριος Υπουργός ευχαρίστησε θερμά.
Στη συνέχεια παρετέθη επίσημο γεύμα από τον κύριο Υπουργό, στο οποίο, κατά το έθος, αντηλλάγησαν προπόσεις και δώρα. Ο Παναγιώτατος στην προσφώνησή του μεταξύ άλλων, ανέφερε: «Κρατούμεν αναχωρούντες εκ Δράμας τας καλυτέρας των αναμνήσεων και εκφράζομεν θερμάς ευχαριστίας προς πάντας όσοι, με πρωτοπόρον τον Ιερώτατον Μητροπολίτην κύριον Παύλον εκοπίασαν δια την οργάνωσιντων εορτασμών και οπωσδήποτε συνέβαλον εις την λαμπρότητά των. Ιδιαιτέρως ευχαριστούμεν τον αγαπητόν αμφιτρύονα του παρόντος γεύματος Εξοχώτατον Υπουργόν Μακεδονίας – Θράκης κ. Μαργαρίτην Τζίμαν δια την όλην συμμετοχήν του, δια τους ευλαβείς και πλήρεις αγάπης και σεβασμού λόγους του, τόσον χθές εις την επίσημον υποδοχήν ημών, όσον και σήμερον, καθώς και δια το σημερινόν γεύμα, το οποίον επισφραγίζει, ως είπομεν την χαράν της προλαβούσης Θείας Λειτουργίας.»
Την 6ην μ.μ. η Ιερά Μητρόπολις Δράμας, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δράμας και ο Δήμος Δράμας πραγματοποίησαν εόρτια εκδήλωση προς τιμήν της Α.Θ.Π. στην αίθουσα τελετών του Μουσικού Σχολείου Δράμας, τους συντελεστές της οποίας παρουσίασε ο Αρχιμ. Γεράσιμος Βλατίτσης. Κατʼ αυτή μίλησαν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ.Παύλος λίαν ενθέρμως επί τη συμπληρώσει δεκαεπταετίας της Α.Θ.Π. στον Οικουμενικό Θρόνο, η διευθύντρια του Μουσικού Σχολείου Δράμας κ.Ευτυχία Δούζμπη – Σαρηπανίδη, η κ.Μαγδαληνή Παρχαρίδου με θέμα: «η Βυζαντινή Δράμα, μνημεία και προσωπογραφία», ο Αρχιμανδρίτης Δοσίθεος Κανέλλος με θέμα: «Ο Πατριάρχης του Γένους όπως τον γνώρισα» ο οποίος κατασυγκίνησε το πολυπληθές ακροατήριο. Η ηθοποιός κ. Μελίνα Μποτέλη ανέγνωσε απόσπασμα του βιβλίου του πατρός Δοσιθέου: «Θέλω να πιώ όλο το Βόσπορο». Η πολυμελής, νεανική και ωραιοτάτη χορωδία του Μουσικού Σχολείου Δράμας απέδωσε παραδοσιακά τραγούδια με τη συνοδεία μουσικών οργάνων και ο Μορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος Ξηροποτάμου, ο Παμμικρασιατικός Σύλλογος Δράμας «Ο Άγιος Χρυσόστομος», η Θρακική Εστία Δράμας και οι Ακρίτες Πρασινάδας απέδωσαν Παραδοσιακούς Μακεδονικούς, Μικρασιατικούς, Θρακικούς και Ποντιακούς χορούς. Τέλος, ο Παναγιώτατος συγκινημένος από την προς τιμήν του εκδήλωση ευχαρίστησε θερμά και εγκάρδια όλους τους συντελεστές και παράγοντες της ωραίας εσπερίδος: «Πολλήν συγκίνησιν δοκιμάζομεν απόψε με την ωραίαν καλλιτεχνικήν εκδήλωσιν, την οποίαν διοργανώσατε δια να τιμήσετε την δεκάτην εβδόμην επέτειον της ενθρονήσεως ημών εις τον αγιώτατον Αποστολικόν και Πατριαρχικόν Οικουμενικόν Θρόνον της Κωνσταντινουπόλεως.»
Στη συνέχεια παρετέθη επίσημο δείπνο προς τιμήν της Α.Θ.Π. υπό του Δημάρχου Δράμας κ.Θωμά Μαργαρίτη, ο οποίος προσφώνησε κατάλληλα και αξιόχρεα την Α.Θ.Π..Ο Παναγιώτατος απάντησε: «Το δείπνον τούτο, το οποίον η ευγένεια και ευλαβής αγάπη του κ. Δημάρχου παραθέτει, αποτελεί καταληκτήριον εκδήλωσιν της επισήμου Πατριαρχικής παρουσίας εις την Δράμαν, επ΄ευκαιρίαν των εορτασμών της αναγνωρίσεως ως Αγίου του Οσίου Γεωργίου. Το τριήμερον υπήρξε πλουσιώτατον εις ευλογίαν Θεού, εις πνευματικήν ανάτασιν, εις σύσφιξιν ιερών δεσμών, εις ενίσχυσιν του ευσεβούς φρονήματος, εις κοινωνίαν αγάπης, εις κοινήν πάντων χαράν και αγαλλίασιν. Εζήσαμεν όλοι εντόνως την παρουσίαν της χάριτοςτου τιμωμένου Αγίου.»
Το πρωί συνοδευόμενος ο Παναγιώτατος και η τιμία αυτού συνοδεία υπό του Αγίου Δράμας μετέβη στο αεροδρόμιο Χρυσουπόλεως, απ΄όπου αναχώρησε για την πόλη των Πατρών. Είναι γεγονός πανθομολογούμενο ότι η παρουσία του Παναγιωτάτου λάμπρυνε τις λατρευτικές εκδηλώσεις προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου και ήταν αδιαμφισβήτητα μία παρουσία, η οποία χαροποίησε τον πιστό λαό, που έλαβε την Πατριαρχική ευχή και ευλογία του.
Την 6η μ.μ. στην Ιερά Μονή Αναλήψεως του Σωτήρος επεστράφησαν τα τίμια λείψανα του Αγίου από τον ιερό Μητροπολιτικό ναό Δράμας και εναπετέθησαν στο Καθολικό της Μονής. Χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ.Σεραφείμ άρχισε ο Εσπερινός της Αγρυπνίας μέσα σε ησυχία και κατάνυξη παρά το πλήθος του κόσμου. Ο Άγιος βοήθησε και υπήρχε καλοκαιρία και έτσι δεν ταλαιπωρήθηκε καθόλου ο πολύς κόσμος, που είχε κατακλύσει από νωρίς όλο τον αύλειο χώρο. Στους χορούς των ψαλτών έψαλλαν μοναχές από διάφορες μονές της Μακεδονίας. Καθηγουμένες είκοσι μονών μετά των συνοδειών των παρευρέθησαν στην κατανυκτική Αγρυπνία. Στο τέλος του Εσπερινού ο μοναχός Μωυσής Αγιορείτης, ο οποίος συνέγραψε τον βίο του Αγίου μίλησε καταλλήλως, τονίσας τα σημεία της ενθέου βιοτής που τον χαρίτωσαν ενώπιον του Κυρίου, τη γνήσια ταπεινοφροσύνη, τη σεμνότητα, την πενία, την άσκηση, την αδοξία και μυστικότητα της όλης ενάρετης ζωής του. Κατά την πρωινή Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων ο οποίος κήρυξε επίκαιρα, μετά συλλειτουργών των αγίων Αρχιερέων Καστορίας κ.Σεραφείμ, Φλωρίνης κ.Θεοκλήτου, Νεαπόλεως κ.Βαρνάβα και Δράμας κ.Παύλου μετά των αγίων Καθηγουμένων Αγίου Παύλου Παρθενίου, Φανερωμένης Λευκάδος Νικηφόρου, και πλειάδος Ιερέων και Ιεροδιακόνων. Μετά από τηνλιτανεία των αγίων λειψάνων πέριξ της μονής παρετέθη τράπεζα κατά την οποία ανεγνώσθησαν νεώτερα θαύματα του Αγίου Γεωργίου, του οποίου η ευχή να συνοδεύει όλους πάντοτε.
Οι όλοι εορτασμοί τελείωσαν αίσια και χαροποίησαν όλους τους προσκυνητές, που ήλθαν από πλησίον και από μακρυά. Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δράμας κ.Παύλο για τον εξαίρετο προγραμματισμό, την άρτια οργάνωση και τον επιμελή συντονισμό όλων των εκδηλώσεων προς τιμήν του νεου Αγίου. Ταπεινά ευχόμεθα ο Άγιος να τον ενισχύει στο έργο του πλούσια. Επίσης, στη φιλόθεη και φιλάγια αδελφότητα της Ιεράς Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος συγχαρητήριες ευχές για τους πολλούς κόπους της, τους οποίους να πληρώσει ο Άγιος . Στους συμμετέχοντες κάθε ευλογία. Εμείς οι ταπεινοί υπογράφοντες χαιρόμεθα ειλικρινά για την πλήρη επιτυχία του όλου εορτασμού του Αγίου, του οποίου οι ακοίμητες πρεσβείες είθε να μας συνοδεύουν πάντοτε, γιατί τις είχαμε όλοι μεγάλη ανάγκη.




Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

24/12/2008

Κυριακή 19 Απριλίου 2009

Finis Graeciae

Βέβαια, βλέπουμε κι ακούμε τα κοράκια μαζεμένα ολόγυρα στα δέντρα - μυρίζονται πτώμα. Οι Τουρκοι απειλουν αναίσχυντα, οι γείτονές μας μιλάνε για «μακεδονικό», κάποιοι γλείφονται και για την υπόλοιπη Κύπρο. Γιατί όχι, αφού αντίσταση δεν υπάρχει, έχει νεκρωθεί κάθε κίνητρο αντίστασης. Στη διαδικασία της αποσύνθεσης το μόνο κίνητρο είναι η ατομική επιβίωση - οι συντελεστές της αποσύνθεσης είναι τα τυφλά σκουλίκια που ξέρουν μόνο να τρώνε το πτώμα. Γι’ αυτό και σύμβολο του θανάτου μας έγιναν τα «φαγάδικα» και τα «σούπερ-μάρκετ». Γίνεται εισβολή στην Κύπρο, και οι Έλληνες κατακλύζουμε τα σούπερ-μάρκετ με θηριώδη αγοραστική μανία. Γίνεται σεισμός, πάλι εκεί τρέχουμε πανικόβλητοι. Υποτίμηση της δραχμής, και γρονθοκοπιόμαστε στα σούπερ-μάρκετ ποιός θα ψωνίσει περισσότερα. Έρχεται η ραδιενέργεια του Τσέρνομπιλ, και πάλι στη μανιώδη αποθησαύριση αγαθών ξεσπάμε.

Γιατί όχι, αφού κάθε άλλο νόημα ζωής το αρνηθήκαμε συνειδητά και με πείσμα. Η ζωή είναι μόνο σχέσεις οικονομικές, διαδικασίες παραγωγής και συστήματα διανομής των αγαθών. Να μιλάς για πατρίδα είναι γλυκερός ιδεαλισμός, οι πατρίδες πέθαναν, υπάρχει μόνο το κράτος, ρυθμιστής και διαχειριστής του παιχνιδιού της οικονομίας. Ελάτε στα σχολεία μας και στα πανεπιστήμια να δείτε πως γιορτάζουμε τις εθνικές γιορτές. Η λέξη ελευθερία είναι σχεδόν απαγορευμένη, όλοι μιλάμε μόνο για ειρήνη. Δεν υπάρχουν πια αγώνες και θυσίες προγόνων, υπάρχουν συσχετισμοί εξαγωγικού εμπορίου και αναγκών της ντόπιας αγοράς - γι’ αυτούς τους συσχετισμούς ξεσηκώθηκαν οι Έλληνες το ’21, για τίποτε άλλο. Τόλμησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να μιλήσει για οργανική συνέχεια της ελληνικής Παράδοσης στο Βυζάντιο και στην τουρκοκρατία, και ξεσηκώθηκαν να τον ξεσκίσουν οι «επιστήμονες» της Ιστορίας - αφού Ιστορία είναι μόνο η αναδίφηση στα μπακαλοτέφτερα του εμπορίου και της αγοράς, κι ας πάει να κουρεύεται ο Θουκυδίδης.

Ποιός μπορεί να αρνηθεί ότι αυτό το έγκλημα της φανατισμένης κατεδάφισης το είχε προετοιμάσει η άλλη ακρότητα - η ιδεαλιστική εξιδανίκευση του εθνικού παρελθόντος. Αλλά αυτό που τελικά μετράει είναι το σημερινό πτώμα της πατρίδας, η αποσύνθεση της ιστορικής μνήμης, η αναπηρία μας και ανημπόρια να ψηλαφίσουμε στη ζωή και στην Ιστορία τις βαθύτερες απαιτήσεις του ανθρώπου για ποιότητα και νόημα της ύπαρξής του.

Η Ελλάδα πέθανε και την σκοτώσαμε εμείς - δεν είναι ρητορικό σχήμα. Δεν υπάρχει προηγούμενο λαού που με απόφαση της Βουλής (ομόφωνη) να καταργεί τον τρόπο της γραφής που συντήρησε τη γλώσσα του ζωντανή δυό χιλιάδες χρόνια. Και κανένας τρελός δεν βγήκε στις πλατείες να ουρλιάξει για το μονοτονικό, που κάνει ακατανόητο ένα μεγάλο μέρος από το ζωντανό λεξιλόγιο και αποδιαρθρώνει τη σύνταξη. Προτεραιότητα έχουν πολλές άλλες ανάγκες πάρεξ ελευθερία και γλώσσα.

Δεν έχει νόημα να απαριθμούμε τα συμπτώματα του εκούσιου αυτομηδενισμού μας. Έχουν τόσα συντελεστεί, αλλά όσοι τρελοί κι αν τα διαλαλήσουν στην αγορά, είναι απόλυτα σίγουρο πως θα μας αφήσουν αδιάφορους. Γιατί οι πράξεις, έστω κι αν έχουν δημόσια διαπραχθεί, χρειάζονται χρόνο για να γίνουν ορατές και να συνειδητοποιηθούν από τους πολλούς. Εξάλλου, το μέγεθος της συντελεσμένης καταστροφής είναι τόσο μεγάλο, που γίνεται απρόσιτο στα μέτρα των δικών μας σπιθαμιαίων αναστημάτων. Κι όμως εμείς είμαστε που διαπράξαμε την πελώρια καταστροφή - εμείς, οι επίγονοι νάνοι. Μπορούν να διανοηθούν οι κομματικοί λόχοι των βουλευτών μας ποιό πανανθρώπινο αγαθό διαχειρίζονται, όταν πειθήνιοι στο αρχηγικό νεύμα ψηφίζουν το μονοτονικό ή τις αλλοπρόσαλλες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις; Ή μήπως συνειδητοποιούν οι Επίσκοποι της Ελλαδικής Εκκλησίας ποιά πανανθρώπινη ελπίδα αφανίζουν, όταν αλλοιώνουν την ορθόδοξη Παράδοση αυτού του τόπου σε θρησκευτική ιδεολογία και νομικίστικη ηθικολογία;

Σίγουρα είναι λειψό και στείρο να είμαστε φύλακες μουσείου, διαχειριστές μόνο ενός λαμπρού παρελθόντος. Αλλά είναι και μικρονοϊκή αυταπάτη να πιστεύουμε ότι θα ανοιχτούμε δυναμικά στην εξέλιξη και στην πρόοδο κατεδαφίζοντας κάθε στοιχείο πολιτιστικής ταυτότητας, μόνο για να εξομοιωθούμε αλλοτριωμένοι με τα φαντασιώδη πρότυπα εισαγόμενων ιδεολογημάτων. Ο ευρωπαίος, όταν υιοθετήσει τον μηδενισμό, έλεγε ο Ντοστογιέφσκυ, έχει τα ίδια ερείσματα ζωής που συντηρούσε και θρησκευόμενος: την προτεραιότητα της λογικής, τον ωφελιμισμό, τη θεσμοποίηση των ατομικών εξασφαλίσεων, γι’ αυτό και δύσκολα φτάνει στην κοινωνική αποσύνθεση και στο χάος. Ενώ λαοί που επέζησαν μέσα στους αιώνες χάρη σε διαφορετικά ερείσματα ζωής - όπως οι Ρώσοι ή οι Έλληνες - όταν γίνουν μηδενιστές «βουτάνε κατακέφαλα στον παραλογισμό» δεν ξέρουν μέτρο.

Η διαπίστωση φωτίζεται από τα γεγονότα που ζούμε: Δεν ισχύουν πια στο κοινωνικό μας σώμα ούτε καν κριτήρια ωφελιμισμού. Όλοι ξέρουμε ότι τα τελευταία μέτρα της κυβέρνησης ήταν το έσχατο ψήγμα ελπίδας να περισωθεί από τη χρεωκοπία η οικονομία της χώρας. Και όλοι σαμποτάρουν τα μέτρα αυτά εν ψυχρώ και με κάθε τρόπο. Όλοι ξέρουμε ότι σε στιγμές επιθανάτιας κρίσης, όπως αυτή που ζούμε, ο διχασμός του λαού είναι ο συντομότερος δρόμος προς την ολοκληρωτική καταστροφή. Κι όμως, από τη Βουλή ώς την τηλεόραση, κι από τις εφημερίδες ώς τις φοιτητικές νεολαίες, όλοι καλλιεργούν αδίσταχτα τέτοιον εφιαλτικό διχασμό που δεν γνώρισε η χώρα ούτε στην εποχή του εμφυλίου. Στην επαρχία το φαινόμενο έχει πραγματικές διαστάσεις κοινωνικής αποσύνθεσης. Δεν λειτουργούν πια ούτε καν οι προσωπικές σχέσεις οι συνεκτικές των μικρών κοινωνιών, καθώς ο εγωκεντρισμός της ατομικής επιβίωσης θωρακίζεται στη δραματική μοναξιά της φανατισμένης κομματικής ένταξης.

Τον παραλογισμό τον συνειδητοποιούμε όταν η καταστροφή έχει πια συντελεστεί. Έτσι έγινε το ’97, έτσι έγινε το ’22, έτσι και το ’74 στην Κύπρο. Μόνο που τώρα οι προδιαγραφές του παραλογισμού οδηγούν όχι απλώς σε εθνική συμφορά, αλλά σε οριστικό τέλος. Finis Graeciae. Τα κοράκια στα δέντρα έχουν αλάθητο ένστικτο για τον επικείμενο διαμελισμό του πτώματος. Το σίγουρο είναι ότι ακόμα και τότε εμείς θα γρονθοκοπιόμαστε στα σούπερ-μάρκετ για περισσότερες προμήθειες. Για ποιά Παράδοση να πολεμήσουμε, για ποιά πολιτιστική ταυτότητα, για ποιά ιστορική μνήμη. Αυτά όλα τα ρήμαξαν ψυχρά και ανελέητα οι «φωταδιστές». Δεν μας μένουν σαν νόημα ζωής παρά μόνο οι νόμοι της αγοράς. Δηλαδή το σούπερ-μάρκετ.

Finis Graeciae.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ, Το Βήμα, 06/07/1986 και στο βιβλίο του ιδίου: «Finis Graeciae - θρηνητική εικασία», εκδόσεις Δόμος, Αθήνα 1987.
Αναρτήθηκε από http://taxiarhes.blogspot.com